تعمیر و عیب یابی یک مدار الکترونیکی بیشتر مبتنی بر تجربه است من در این مقاله بعضی از تکنیکها و نکات عملی را توضیح داده ام.
البته روش روتین و مشخصی ، که همه برای عیب یابی مدار رعایت کنند وجود ندارد ولی بعنوان یک پیشنهاد برای داشتن ایده انجام اینکار، می توان مراحل زیر رو دنبال کرد:
1- اولین نکته در عیب یابی یک مدار این است که به نحوه کارکرد درست مدار تسلط کامل داشته باشیم. یعنی خیلی وقتها پیش می آید که کاربر یک دستگاه عمدا یا سهوا ادعا می کند که دستگاه خراب شده که وجود عیب مورد ادعا باید برای شما اثبات شود و مهمتر اینکه باید بدانید اگر عیب را رفع کردید چه اتفاقی خواهد افتاد؟ !
2- از کاربر دستگاه دقیقا بپرسید: آخرین باری که دستگاه درست کارکرده کی بوده و آیا در لحظه خراب شدن دستگاه چیزی دیده یا شنیده ؟ داشتن جواب درست برای این سوال ، عیب یابی رو خیلی جلو خواهد انداخت.
3- از بدیهی ترین و ساده ترین فرضها ، شروع کنید : آیا دستگاه به برق وصل است ؟ آیا محل اتصالها محکم هستند ، آیا فیوز سالم است و ...
4- قبل از دستکاری مدار و حتی استفاده از مولتی متر یا اسکوپ ، تمام حواس پنجگانه رو برای معاینه دقیق مدار بکار بگیرید : شکل ظاهری برد را با دقت نگاه کنید قطعات سوخته شده ، خازن های باد کرده ، بوی غیر عادی ، بخشی از مدار که سیاه شده ، صدای جرقه ، داغ شدن بیش از حد یک قطعه ، گرم نشدن بعضی قطعات پاور ، شکل غیر عادی قطعات و ...
5- همانطوریکه حدس زدید از همین جا به بعد تجربه به کمکتان میاد که بهتر روی این مسائل قضاوت کنید. البته به نظر عجیب می آید ولی می توانم به جرات بگویم که خیلی بیشتر از نصف عیبهای دستگاههای الکترونیکی رو می توان تا همینجا تشخیص داد.
6- اگر در مرحله قبل دیدید که یک قطعه خراب شده ( خازن ترکیده است یا باد کرده ، مقاومت سوخته و ... ) می توانید آن قطعه را عوض کنید. البته انتظار نداشته باشید عیب حتما برطرف بشود چون یک عیب دیگه هم می تواند عامل سوختن مقاومت یا ترکیدن خازن بشود.
7- از این مرحله به بعد ، اطلاعات الکترونیکی و تجربه حرف اول رو خواهد زد. چرا که باید فرضهای مختلفی داشته باشید و سعی کنید خودتان را به عیب نزدیکتر کنید.
