1. لینک‌های نقطه به نقطه (Point-to-Point)
لینک‌های نقطه به نقطه برای برقراری ارتباط مستقیم و بی‌سیم بین دو ایستگاه طراحی شده‌اند. این لینک‌ها معمولاً از فرکانس‌های میلی‌متری یا میکروویو استفاده می‌کنند و برای اتصال دو مکان خاص به یکدیگر به کار می‌روند. تکنولوژی‌هایی مانند پل‌های رادیویی میکروویو، که در باندهای GHz فعالیت می‌کنند، برای این منظور استفاده می‌شود. این لینک‌ها قادر به انتقال داده‌های با سرعت بالا و با تاخیر کم هستند و نیاز به خط دید مستقیم بین ایستگاه‌ها دارند. همچنین، این لینک‌ها معمولاً به دلیل نیاز به دقت در جانمایی و تنظیم، هزینه‌های بالایی دارند.
این لینک‌ها معمولاً در باندهای فرکانسی میکروویو و میلی‌متری کار می‌کنند. برخی از باندهای فرکانسی رایج شامل:
باند L (1-2 GHz): برای ارتباطات میان‌برد و به ویژه در شرایط جوی مناسب.
باند C (4-8 GHz): برای لینک‌های نقطه به نقطه با فاصله‌های متوسط و مقاومت نسبی در برابر باران.
باند Ku (12-18 GHz): برای لینک‌های با ظرفیت بالا و برای مسافت‌های کوتاه‌تر، تحت تأثیر زیاد بارش‌های جوی.
باند Ka (26.5-40 GHz): برای لینک‌های با ظرفیت بسیار بالا، که نیاز به خط دید دقیق و شرایط جوی خوب دارند.
2. لینک‌های نقطه به چند نقطه (Point-to-Multipoint)
در این نوع لینک، یک ایستگاه مرکزی به چندین ایستگاه فرعی متصل می‌شود. ایستگاه مرکزی معمولاً به عنوان نقطه دسترسی (Access Point) عمل می‌کند که سیگنال‌ها را به چندین ایستگاه گیرنده توزیع می‌کند. این لینک‌ها برای شبکه‌های بی‌سیم محلی (WLAN) و شبکه‌های دسترسی به کار می‌روند. تکنولوژی‌هایی مانند Wi-Fi و ارتباطات سیار از این نوع لینک‌ها استفاده می‌کنند. مدیریت تداخل و تخصیص باند فرکانسی مناسب برای هر ایستگاه فرعی از چالش‌های این نوع لینک‌ها است. با استفاده از تکنیک‌هایی مانند تقسیم زمان (TDMA) و تقسیم فرکانس (FDMA)، این مشکلات برطرف می‌شود.
این لینک‌ها معمولاً در باندهای فرکانسی زیر کار می‌کنند:
باند 2.4 GHz: یکی از باندهای رایج برای شبکه‌های Wi-Fi و ارتباطات بی‌سیم محلی. این باند به دلیل شلوغی و تداخل، ممکن است کیفیت سیگنال را تحت تأثیر قرار دهد.
باند 5 GHz: برای Wi-Fi و سایر ارتباطات بی‌سیم، که ظرفیت بالاتری نسبت به باند 2.4 GHz دارد و کمتر تحت تأثیر تداخل است.
باند 900 MHz: برای ارتباطات بی‌سیم طولانی‌تر با برد بیشتری، که به دلیل ویژگی‌های انتشار بهتر در موانع، کاربرد دارد.
3. لینک‌های ماهواره‌ای (Satellite Links)
لینک‌های ماهواره‌ای برای انتقال سیگنال‌ها از ایستگاه‌های زمینی به ماهواره و برعکس استفاده می‌شوند. این لینک‌ها به ویژه برای ارتباطات بین‌المللی و دوربرد کاربرد دارند. ارتباط بین ماهواره و ایستگاه‌های زمینی از طریق باندهای فرکانسی مانند C، Ku، و Ka انجام می‌شود. لینک‌های ماهواره‌ای می‌توانند از مدل‌های مختلفی مانند مدارهای مداری پایین (LEO) یا مدارهای مداری ژئوسنکرون (GEO) استفاده کنند. این لینک‌ها معمولاً دارای تاخیر بالا به دلیل مسافت طولانی سیگنال‌ها هستند و باید به دلیل شرایط جوی و تداخل‌های فضایی، از تکنیک‌های مدولاسیون پیشرفته و تصحیح خطا استفاده کنند.
لینک‌های ماهواره‌ای در باندهای فرکانسی زیر استفاده می‌شوند:
باند C (4-8 GHz): برای ارتباطات بین‌المللی و میان‌برد، که مقاوم به باران است و برای خدمات گسترده استفاده می‌شود.
باند Ku (12-18 GHz): برای خدمات رسانه‌ای و ارتباطات پهن‌پهن با ظرفیت بالا، تحت تأثیر بارش‌های جوی.
باند Ka (26.5-40 GHz): برای ارتباطات با ظرفیت بسیار بالا و انتقال داده‌های سریع، با حساسیت زیاد به بارش و تداخل جوی.
4. لینک‌های میکروویو (Microwave Links)
لینک‌های میکروویو برای انتقال داده‌ها در فواصل کوتاه تا میان‌برد استفاده می‌شوند. این لینک‌ها معمولاً در باندهای فرکانسی بین 1 تا 100 گیگاهرتز فعالیت می‌کنند و نیاز به خط دید مستقیم بین ایستگاه‌ها دارند. در طراحی این لینک‌ها، توجه به مشکلاتی مانند تداخل جوی، موانع فیزیکی و تغییرات در شرایط جوی بسیار مهم است. تکنیک‌های مدولاسیون و کدینگ پیشرفته برای بهبود کیفیت سیگنال و کاهش تداخل به کار می‌روند. این لینک‌ها به طور گسترده در شبکه‌های ارتباطی شهری و بین‌شهری، مانند شبکه‌های تلفن همراه و اینترنت استفاده می‌شوند.
لینک‌های میکروویو در باندهای زیر فعالیت می‌کنند:
باند L (1-2 GHz): برای فواصل میان‌برد و در شرایط جوی مناسب.
باند S (2-4 GHz): برای لینک‌های با فواصل بیشتر و مقاومت در برابر تداخل‌های جوی.
باند C (4-8 GHz): برای لینک‌های میکروویو با ظرفیت بالا و برد متوسط، مناسب برای ارتباطات شهری و بین‌شهری.
باند X (8-12 GHz): برای انتقال داده‌های با سرعت بالا و فواصل دورتر، تحت تأثیر بارش‌های جوی کمتر.
5. لینک‌های رادیویی دیجیتال (Digital Radio Links)
این لینک‌ها برای انتقال داده‌های دیجیتال از طریق سیگنال‌های رادیویی طراحی شده‌اند. معمولاً از مدولاسیون‌های دیجیتال مانند QPSK و QAM استفاده می‌کنند که باعث افزایش ظرفیت و کیفیت انتقال داده‌ها می‌شود. این لینک‌ها در سیستم‌های ارتباطی مدرن مانند شبکه‌های تلفن همراه، Wi-Fi و ارتباطات داده بی‌سیم کاربرد دارند. به دلیل نیاز به پردازش سیگنال دیجیتال، این لینک‌ها ممکن است به تجهیزات پیشرفته‌تری نسبت به لینک‌های آنالوگ نیاز داشته باشند. استفاده از تکنیک‌های تصحیح خطا و فشرده‌سازی داده برای بهبود عملکرد و کاهش تأثیرات نویز بسیار مهم است.
این لینک‌ها می‌توانند در باندهای فرکانسی مختلف کار کنند، از جمله:
باند 2.5 GHz: برای ارتباطات بی‌سیم و ارتباطات سلولی.
باند 3.5 GHz: برای شبکه‌های LTE و 5G، که ظرفیت و سرعت بالا را ارائه می‌دهد.
باند 60 GHz: برای ارتباطات با ظرفیت بسیار بالا و فواصل کوتاه، تحت تأثیر زیادی از موانع و جوی
6. لینک‌های رادیویی FM (Frequency Modulation)
لینک‌های FM برای پخش رادیو و ارتباطات صوتی استفاده می‌شوند. در این نوع لینک، فرکانس سیگنال حامل با توجه به سیگنال ورودی تغییر می‌کند تا اطلاعات صوتی انتقال یابد. این لینک‌ها به ویژه در پخش برنامه‌های رادیویی و ارتباطات صوتی بی‌سیم کاربرد دارند. یکی از مزایای این تکنیک، مقاومت نسبی در برابر نویز است که باعث کیفیت بالای سیگنال‌های صوتی می‌شود. لینک‌های FM معمولاً در باندهای فرکانسی VHF و UHF فعالیت می‌کنند و برای پوشش‌دهی مناطق وسیع و ارائه کیفیت صوتی مطلوب طراحی شده‌اند.
لینک‌های FM معمولاً در باندهای فرکانسی زیر استفاده می‌شوند:
باند VHF (30-300 MHz): برای پخش رادیو FM و ارتباطات صوتی با کیفیت بالا. باند VHF معمولاً برای پوشش‌های وسیع و کیفیت صوتی مناسب است.
باند UHF (300 MHz - 3 GHz): برای پخش رادیو و ارتباطات صوتی و تصویری، به ویژه در مناطق شهری و با تداخل کمتر.
